Badminton, over en out
Vorig academiejaar heb ik ongeveer 1 keer per week met de collega’s badminton gespeeld. Leuk dat dat was.
Op de laatste speeldag voor de vakantie heb ik alleen gespeeld (ipv dubbel) met onze Chinese expert, en blijkbaar was dat te veel gevraagd voor mijn schouders. Ik heb ondertussen een lelijke peesontsteking van een dikke 6 weken oud. Voor zware ontstekingsremmers heb ik de dokter vriendelijk bedankt (slechte ervaringen mee), maar hij stond er wel op dat ik voor een lange termijn naar de kiné zou gaan. En de revalidatie zal waarschijnlijk langer dan een half jaar duren. Pffft.
Anderzijds, het enige wat ik niet mag doen, is mijn rechterarm omhoog steken. Geen badminton, natuurlijk, maar ook niet op bord schrijven bedenk ik zo, en geen huishoudelijke taken meer. Of mocht dat toch wel…?
Ik kan nog fietsen en mag nog rustig zwemmen, dus ik ga niet te veel klagen. Maar ik ga ons wekelijks uurtje wel missen.
* jammer *
Aiai, dat is minder goed nieuws. Alleszins een snelle beterschap toegewenst!
Als het beter is, moeten we toch eens werk maken van ons badmintonafspraakje hé. Ik ben ondertussen langsgeweest bij een club. Als er plaats is (de aanvragen voor inschrijvingen stromen daar massaal binnen momenteel) zal ik terug wekelijks oefenen, wees maar voorbereid 🙂
BTW: fietsen mag je? Ik heb nog een mountainbike in Zottegem staan waar ik tot mijn grote spijt niet meer op geraak. Ik heb wel zin om daar eens een toertje (pakweg de Bloso mountainbikeroute) te doen. Zin?
Als jij vanf nu wekelijks badminton gaat oefenen, dan veeg je mij over een paar maanden zo van het veld. Maar ik heb alvast een excuus dan: mijn arm 🙂
Wat dat mountainbiken betreft: deal! Er zijn meerdere routes in de buurt waarop we kunnen aansluiten. En het is nog lekker weer de komende maanden ook. Afspreken dus.
Auch. Beterschap. En tot gauw?
Trackbacks for this post