Over visjes en weblogs
Ik schreef nog niet zo lang geleden een post over commentbewoners. Als ik dat aan mijn studenten zou moeten uitleggen, dan zou ik de vergelijking trekken met een voorbeeld uit het dierenrijk.
Ik zou verwijzen naar die grote vissen die altijd door kleinere visjes begeleid worden. Sommige van die kleintjes hebben als taak de huid van de grote proper te houden, andere zijn iets luier en eten gewoon de restjes die uit de bek van de grote vallen. Wat hun taak ook is, beide partijen hebben ergens een voordeel aan elkaar.
In de blogwereld zie ik veel grote vissen waar kleinere visjes rond zwemmen. De grote vis (dit zijn meestal de grotere en populaire weblogs, meestal geschreven door meerdere personen) geeft de aanzet, de kleinere visjes zorgen voor de discussie, en meestal ook voor het evenwicht van de blog. Als je een negatieve comment krijgt bijvoorbeeld, dan is er geen beter verweer dan een andere gebruiker die dit ontkracht (en dus meegaat in de redenering van de blogger). Hier op mijn blog is dat allemaal niet zo relevant, maar als je een bedrijfsblog of een groepsblog hebt, en iemand valt je stelling, werk, merk, product of service aan, dan is dat evenwicht wel belangrijk. Grote vissen, kleine vissen, bloggers en commentbewoners, het is 1 pot nat.
Mijn blog is niet groot genoeg om een eigen aquarium (en ik heb dus ook geen commentbewoners) te rechtvaardigen. Ik heb mij wel een rotsblok uitgekozen in de zee, waar ik af en toe een “Smetty’s Soapbox Show” draai. Af en toe zwemmen er wat vissen voorbij die luisteren, en ik krijg ook regelmatig feedback. De comments die ze bubbelen zijn niet altijd relevant, maar over het algemeen ben ik redelijk tolerant. De laatste paar weken begin ik echter wel ongerust te worden.
Neem nu deze comment van ene Mario. Ik heb al veel comments voorbij zien komen, maar een oproep doen op mijn blog voor een storting en je rekeningnummer erbij zetten, wel, dat is toch straf. Zo een commenter is een vis die mijn show komt gebruiken voor zijn eigen agenda. De Smetty’s Soapbox Show is niet vies van wat reclame, maar de reclamepanelen worden er niet ongewenst opgehangen. Laat staan dat zo een Mario mijn micro mag afnemen en zijn eigen plaatjes draaien.
Waarom deze post? Om te laten weten dat dat soort berichten niet welkom zijn op deze blog. Hang u reclame ergens anders. Er zijn genoeg plakborden om uw gedacht te zeggen. Of begin zelf met een show.
Sommige vissen zijn zo raar. Zouden ze plastiek geslikt hebben misschien?
Plastiek? In de betekenis van: “l’ argent plastique”?
Je moet het toch maar durven hé eigenlijk feitelijk…
Ik gok overigens op dioxinevisvoer of LSD-plankton, ongetwijfeld iets dat er paars uitzag 😉
Het kan ook een traumatische ervaring met een plastieken zeepaardje of eendje geweest zijn…
blub.
Tsja, commentaren:
Het is een beetje als in de echte wereld, met dat verschil dat men zich kan verschuilen achter anonimiteit of andere identiteiten.
Maar het hoort er ook wel een beetje bij denk ik. Als het te gek wordt kun je ook achteraf moderaten (of in het slechtste geval zelfs vooraf. Ik beschouw dat niet als censuur maar als redactie.
Verreweg de meeste mensen kiezen ervoor om te lurken, en nooit te reageren. Ik vind het altijd fijn als er commentaar is, wat het niveau daar ook van moge zijn…maar als het echt ongepast wordt, gooi ik ‘m er gewoon uit hoor.
En wat me ook wel opvalt is dat de onderwerpen waar de meeste mensen op reageren, vaak ook iets minder ingewikkeld of zelfs een beetje plat zijn. Dat is toch makkelijker reageren op de een of andere manier.