Toon mij uw winkelkar…

“De derde keer trakteer jij” zei ik tegen de collega in de Colruyt. Die keek mij een beetje verbaasd aan. “Jamaar, als je beiden in Gent woont en werkt” probeerde ze, “dan is het toch normaal dat je elkaar vaak tegen komt”. Ze zag er wat paniekerig uit. Waarschijnlijk werd ze niet goed bij de gedachte van al die collega’s die haar eerst zouden opmerken en al de pinten die ze dan moest betalen.

We begonnen de conversatie onder de bloem en zouden elkaar nog vaak kruisen in de food en de non-food. Bij de frisdranken bijvoorbeeld. Omdat mijn favoriete fruitsap uit een andere winkel komt, had ik maar besloten van elke smaak 1 doos mee te doen. Ik wierp een blik op mijn winkelkar en vond het zelf ook een beetje een raar zicht. In de gedachten van de collega zag ik het woord “fruitsap” met veel vraagtekens erbij staan. Zelf kwam ik niet verder meer dan wat schaapachtig lachen.

Bij het toiletpapier kwam het volgende prettig weerzien. Ik was net aan het twijfelen tussen belangrijke criteria zoals 2 of 3 lagen en violetjes of boterbloemekens motief. “Wil je mee kiezen” stamelde ik nog net. De collega liep nu in draf naar de koelafdeling.

De laatste ontmoeting vond plaats ter hoogte van de diepvriezers. “We zullen elkaar niet meer tegenkomen” hoorde ik haar nog net stamelen alvorens ze een sprint inzette naar de kassa’s.

Ergens heb ik het vermoeden dat ze morgen opnieuw in de Colruyt zal moeten gaan winkelen.