Examen modus
Dit weekend stond in het teken van de examens. Vanaf morgenochtend 8u komen de eerste slachtoffertjes studenten binnen.
Ik was eigenlijk een beetje ongerust vorige week omdat ik nog geen examenstress had. Daarop zeggen mijn vrienden meestal: “jamaar, jij moet de examens toch niet afleggen?”. Dat is wel waar, maar een examen afnemen vraagt veel concentratie. Je moet luisteren naar de antwoorden van de student, tegelijk de rest in het oog houden (spieken ontmoedigen) en zorgen dat je niets vergeet te noteren (een mondeling examen kan je niet terug afspelen).
Vorig jaar was ik naar een studente aan het luisteren terwijl ik net naar de rest van de klas aan het kijken was. “Interesseert het u niet?” vroeg de dame plots. Ze schrok van haar eigen vraag want ze was even vergeten wie nu de lesgever was van ons beiden (het zijn toekomstige leerkrachten). Op zo een moment lig ik voor 10 minuten onder tafel van het lachen. Iets minder leuk zijn de tranende gevallen. Zelfs voor ik iets gevraagd heb, rollen de tranen al. Bij elk woord dat je dan zegt, stijgt het volume van het gehuil. Vorig jaar wist ik niet goed wat ik daarmee aan moest. Laten uithuilen en later bij hen terug komen, leek nog de beste aanpak te zijn. Naast examenvragen moet ik dit jaar dus ook enkele pakjes zakdoeken meenemen.
In vergelijking met vorig jaar heb ik 1 ding afgeschaft: examenvragen uitprinten en op iets steviger plakken. Ik zou ook kunnen printen op kaartjes, maar dat kost mij gevoelsmatig ook te veel tijd. Daarnaast heb ik ook geen geduld om recht te knippen en netjes te plakken. Als ze mij vragen waarom ik geen mooie kaartjes heb, dan zeg ik gewoon dat knippen en plakken niet web2.0 is. Voila 😉
[tags]Examens[/tags]
Daar kon ik dus iets van krijgen hé.
Als student blok je je dan te pletter en zie, ‘mevrouw de docente’ drinkt koffie, of ligt daar half te slapen, of bijt haar nagels kapot, of staart als een halve zombie voor zich uit, of, nog erger, denkt dat ze de grappigste thuis is en begint grapjes te maken (zozegd om de student te doen relaxen).
Examens, tot daar, maar die docenten (lectoren noemen ze nu geloof ik) … zwijg me ervan. :))
Zijn je examenvragen echt niet via RSS beschikbaar? Web 2.0 zou zijn: je vragen op examinatr.com zetten (met een RSS Feed!) en de antwoorden via een API ter beschikking stellen.
@Martijn: ik vrees dat ze dat ook over mij zeggen ja. Maar vandaag zat ik ook te denken over mijn eigen examinatoren (Univ, school), en hoe niet-cool ik die vond. En nu zit ik daar zelf. Zonder koffie, maar wel een appel etend in het deurgat (goeie voorbeeld geven dat je niet mag eten in de klas).
Lector ja. Maar toch niet Hannibal. Oh well, what’s in a name 😉
@Joris: je brengt mij op ideeën 🙂
het ergste vond ik dan toch wel mijn prof die ongegeneerd op het examen aan het msnnen was. Dat geluidje!!!
Soit, ik had een vijftien 🙂
pfffft
Pfffft?
Zoals in blazen, zuchten, ontluchten? Of is dit een nieuw soort comment? De geluidscomment. Interessant.
Nu ik: vwoeeeeeeeeeeeeeee sljierrrrppppppp
Rara wat deed ik?
Uitsleren op het natte gras van de Blaarmeersen!
Een remstreep maken met uw auto na eens goed opgetrokken te hebben!
Fout! Maar zeer goed geprobeerd.
Het zou ook kunnen dat ik nog niet “exact” genoeg ben ik geluidscomments.